Ringsymfonie

 
Deel 1 – DAS RHEINGOLD

We beginnen op de bodem van de Rijn waar alles in diepe rust is. Langzaam ontwaakt de natuur. We horen de hoorns beurtelings dezelfde gebroken drieklank spelen. In onze kamerorkestversie doen de houtblazers ook mee.

Het golvende water in de Rijn wordt verklankt door de celli, gevolgd door de andere strijkers. Het water gaat steeds harder stromen.

Op het hoogtepunt duiken drie waternimfen op, de Rijndochters. Ze dartelen speels rond in het water en zingen vrolijke natuurkreten. Dan verschijnt de dwerg Alberich; hij is de Nibelung uit de titel van het werk. Alberich wil graag met de meisjes spelen (en meer) en maakt daar geen geheim van. Zij vinden hem echter onaantrekkelijk en lachwekkend.

Op een gegeven moment breekt er een zonnestraaltje het water in en valt op een klomp goud die daar tot dan toe onopgemerkt heeft gelegen. Zachtjes begint dit Rijngoud te glimmen.

Naarmate de zon intensiever gaat schijnen gaat het goud steeds feller blinken. De Rijndochters bejubelen het rijngoud. Ze vertellen Alberich dat degene die de liefde afzweert een ring van dit goud kan maken die hem wereldmacht geeft. De Rijndochters denken dat deze hitsige dwerg dat nooit zou kunnen.

Maar ze hebben het mis. Alberich, die beseft dat hij toch geen schijn van kans maakt bij deze meisjes, grijpt het goud en rent er vandoor.
Van het goud maakt hij een ring die hem inderdaad macht geeft over zijn mede-Nibelungen, die hij als slaaf aan het werk zet in de mijnen, om zo een schat voor hem aan te leggen.

Ergens anders op de aarde wordt oppergod Wotan wakker uit een lange diepe slaap. Eerder had hij twee reuzen de opdracht gegeven om een luchtkasteel voor hem te bouwen, het Walhalla. Nu ziet hij voor het eerst het eindresultaat en beschouwt dit bouwwerk als symbool van zijn macht. Maar wat heeft Wotan eigenlijk betaald voor de bouw van het Walhalla? Nog niks. Maar hij heeft de reuzen Freia beloofd, de godin van liefde & eeuwige jeugd en tevens de zus van zijn vrouw Fricka.
De reuzen komen nu hun loon opeisen. Logischerwijze stribbelt Freia wat tegen en ook Wotan ziet nu wel in dat dit niet zo’n slimme belofte was.
Dan verschijnt Loge ten tonele, vuurgod en sluwe raadgever van Wotan. Loge heeft van de Rijndochters gehoord dat hun goud gestolen is en dat Alberich, met dank aan de ring, nu een enorme schat heeft laten aanleggen. Misschien dat de reuzen deze schat wel zouden willen accepteren als loon?
Ja, dat willen de reuzen wel. De reuzen nemen Freia mee als onderpand totdat zij haar kunnen inwisselen tegen de schat. Wotan en Loge dalen af naar Nibelheim, het rijk van de dwergen. Daar horen zij de macht van de Ring aan het werk.
Naast de motieven van het goud (in het koper) en de ring (in de strijkers) horen we ook de hamers en houwelen van de Nibelungen.

Door een list weten Wotan en Loge Alberich de ring afhandig te maken, maar niet voordat deze eerst zijn mede-dwergen de opdracht heeft moeten geven om de schat naar het aardoppervlak te brengen.

Eenmaal terug boven op aarde horen we in de verte de reuzen terugkomen met Freia.

Dan volgen de gebeurtenissen elkaar snel op. De reuzen stapelen de schat op net zolang totdat ze Freia niet meer kunnen zien als zij erachter staat. Maar als de schat opgestapeld is, kunnen ze nog steeds een oog van Freia zien en eisen daarom ook de Ring die ze aan Wotans vinger zien. Wotan weigert.

Dan breekt de aarde open en verschijnt de oergodin Erda. Ze is zo oud, dat niemand haar nog kent. In een lang betoog waarschuwt zij Wotan voor de vloek die Alberich over de ring heeft uitgesproken. Wotan zwicht uiteindelijk voor haar overredingskracht en geeft de ring aan de reuzen. Prompt breekt er onenigheid uit over de verdeling van de schat. Fafner slaat zijn broer Fasolt dood, waarmee gelijk de kracht van de vloek duidelijk wordt.

Fafner trekt zich met de schat terug in een grot, verandert zichzelf in een draak en blijft de rest van zijn leven boven op de schat slapen. De goden trekken zich terug in het Walhalla, waar Wotan een plan bedenkt om de Ring terug te krijgen.